Bekar Anne Ahoy yazan Blogcu Vicky Charles, “Çocuklarımızın isimlerini sosyal medyada aramak için bu yeni eğilimin ne olduğunu” soruyor:
Son zamanlarda bir çok insanın çocuklarının fotoğraflarını yayınladığını gördüm, son zamanlarda bir karmaşa ya da rahatsız edici bir şey yaptı, onlara isim ya da benzeri bir şey söyledi. Okula dönüş, Prosecco içen veya çocuklarının okula dönüşünü kutlamak için tezahürat yapan insanlarla çok sayıda gönderi getirdi - son birkaç hafta içinde çocuklarını sevmekten hoşlanan tek kişi ben miyim?
İlk olarak, bu görevleri yapan insanların muhtemelen çocuklarından nefret ettikleri için bunu yapmadığını anlıyorum; bunu bir kahkaha için yapıyorlar ... ama sonra, eğer çocuklarınızla bir kahkaha atmak için dalga geçiyorsanız o kadar da kötü değil mi? Yani, bunu sokakta gördüğün bir yabancıyla yapar mısın? Belki bilirsin, bilmiyorum.
Ya da bir tane daha var: ya çocuğunuzun arkasından ya da yüzlerinden başka bir çocuk ismi çağırmasını yakaladıysanız? Onlara ne söylerdin? Bahse girerim diğer insanlara saygılı davranmaktan, birisinin arkasından konuşmamaktan bahsettiğinizden ... ama yine de vaaz ettiğiniz şeyi uygulamaya hazır değil misiniz?
çikolata fondü nasıl yapılır
Başka birinin çocuğunuzla ilgili bu şeyleri söylemesine izin verir misiniz? Bunları çocuğunuzun yüzüne söyler misiniz? Tahmin etmiyorum. Öyleyse neden arkalarından söylüyorsun?
Çocuklarımıza sosyal medyada isimler dediğimizde, aynı hisseden diğer ebeveynler arasında bir dostluk duygusu geliştirebiliriz. Çoğumuzun zaman zaman buna ihtiyacı olduğunu anlıyorum. Ben tek bir ebeveynim; Bazen çocuğunuzla çok fazla zaman geçirmenin zihinsel olarak vergilendirilebileceğini de biliyorum.
Ebeveyn olmak zor bir iş olabilir ve bazen bağırmak gibi hissedersiniz, Kes sesini; Paw Patrol ile ilgilenmiyorum! Ama istemiyorsun. Bu ebeveynlik olduğundan ve o zaman fark edip etmediğimizden, hepimizin kaydolduğu şey budur.
Kredi Vicky Charles
Bazen kötü zaman geçirdiğimde sosyal medyada yayın yaparım; ama sözlerimi dikkatle seçiyorum. “Şu anda zor anlar yaşıyorum” ile “çocuğum bir penis olmak” arasındaki fark.
Benim için, kızımın eylemleri bazen abartılı olsa da, bunlar altı yaşındaki bir çocuğun normal eylemleridir. O bir dick değil; henüz duygularını tam olarak anlamayan bir çocuktur; uyuması gerektiğini anlamıyor ya da yarın daha kötü hissedecek; tüm bu aralıksız kıpır kıpırlığın Mumya'yı biraz tahriş edebileceğini anlamıyor.
Çocuğumun beni rahatsız etmek için kasıtlı bir şey yapması değil, hatta beklenmeyen bir şey yapması değil; daha ziyade normal davranışla ilgili bir sorun yaşıyorum.
Bir süre önce bir radyo şovu benimle temasa geçti, evde kalmanın anne olmanın kesinlikle kafa karıştırıcı olduğunu söyleyen ünlü bir anne hakkında fikrimi sormak için. Nereden geldiğini anlasam da çocukları için üzülmeye yardım edemedim.
Sabah kalkmadığından ve çocuklarına onlarla zaman geçirmekten nefret ettiğini söylemediğinden emin olmama rağmen, patlamasına adanmış düzinelerce sütun inçini bulabilecekleri ve oldukça üzgün hissettikleri bir nokta gelecek. anneleri onlara bakarken böyle hissettiler. Peki cevabı ne olacak? “Sadece şaka mıydı?”
Mesele şudur, şaka değil. Yine de benim için değil. Çocuğunuzun sosyal medyada bir dick olduğundan şikayet ettiğinizde, başkalarını katılmaya davet edersiniz. Bu harika olduğunu düşünebilirsiniz; bir topluluk duygusu sağlar ve hepimiz gökkuşağından ve kelebeklerden daha az yalnız hissetmiyoruz. Ama bunu çocuklarımız hakkında aşağılayıcı bir şekilde konuşmadan yapamaz mıyız?
Neden kelimelerinizi daha dikkatli seçmek, bir nefes almak ve çocuğunuzun davranışlarına yanıtınızda bir sorun olduğunuzu belirtmek için çaba göstermiyorsunuz? Bu kadar komik, özlü, potansiyel olarak viral bir görev yapamaz - ama çocuklarınıza daha saygılıdır.
Ve bu yaklaşımı göstererek, diğer ebeveynleri de aynı şeyi yapmaya ve teşvik etmeye teşvik etmek için etkinizi çevrimiçi kullanabilirsiniz.